Het pedagogisch beleid van Het Peuterhuis vindt zijn inspiratie in de antroposofie en de daaruit ontwikkelde pedagogiek. Werkend vanuit het antroposofisch mensbeeld zien we het kind als een eigen individu met een eigen persoonlijkheid, die zijn oorsprong heeft in de geestelijke wereld. We zien het kind niet als een onbeschreven blad, maar als iemand met een eigen verleden van waaruit het impulsen en voornemens heeft voor het leven dat voor hem/haar ligt. Opvoeden is het ontsluieren van een raadsel: Wie ben jij en wat wil jij en wat kan ik voor je doen om je daarbij te helpen? Voorwaarden scheppend bezig zijn, is onze belangrijkste taak, zodat het kind zich, uit eigen kracht, in alle vrijheid kan ontwikkelen.
Rust, ritme en herhaling
Rust is hier dat het kind de gelegenheid krijgt in het tijdloze te zijn, om ongestoord in het nu te zijn, zonder sturing en/of afleiding. Ritme geeft het kind steun om thuis te raken in zijn lichaam, om de levensprocessen goed op gang te helpen en veerkracht te ontwikkelen.
Het ritmische element zien we terug in de vaste dagindeling. De activiteiten zijn als het ware een in- en uitademen, met telkens op dezelfde tijden het vrije spel, de maaltijd, buiten spelen en zingen en vertellen. Door de herhaling ontstaat herkenning bij het kind en dat geeft houvast. Het biedt veiligheid en vertrouwen. Ook ontstaan door de herhaling goede gewoontes die een basis vormen voor verdere ontwikkeling.
Nabootsing
In de eerste zeven jaar staat het kleine kind geheel open voor zijn omgeving en laat deze in het volste vertrouwen binnenstromen. Alles wordt door het kleine kind waargenomen en nagebootst, ook de innerlijke intentie waarmee wij volwassenen handelen of spreken. De manier waarop juffie de maaltijd verzorgt, een kind aanspreekt, het speelgoed opruimt, liedjes zingt met ondersteunende en zinvolle gebaren, Het Peuterhuis verzorgt etc., dat alles wordt in de nabootsing opgenomen en nageleefd. We willen de kinderen omringen met mooie, goede en waarachtige dingen zodat het een goed basisvertrouwen kan ontwikkelen: “De wereld is goed!”
Eerbied en verwondering
De woorden eerbied en verwondering hebben in onze tijd bijna een ouderwetse klank gekregen. Toch zijn ze van essentieel belang in de opvoeding van het kleine kind.
Het kleine kind staat open en onbevangen t.o.v. alles wat op zijn pad komt en met name in de natuur blijft het kind bij elk bloempje, steentje of takje staan. Genieten van kleine dingen, in alle rust en onbevangen, dat is voeding voor de verwondering. Door iedere dag brood te bakken wordt door de kinderen een proces gevolgd dat eerbied en verwondering voor ons dagelijks voedsel opwekt.
Speelgoed
Speelgoed is er om mee te spelen, maar de kinderen leren er op zorgvuldig en op gepaste wijze mee om te gaan. Het is jammer als er iets kapot gaat, maar dat kan gebeuren en vaak kunnen we het ook weer repareren. Het spel van de grote peuters wordt vaak met verwondering bekeken door de kleinsten, Het spel van de kleinste peuters wordt door de grote met respect en vertedering gevolgd: “kijk eens juffie, hij kan het al bijna zelf!“
Het ontwikkelen van de zintuigen
Het kleine kind is een en al zintuig, alle indrukken komen ongefilterd binnen. Alles wordt opgenomen. We proberen die onbevangenheid te behouden en te behoeden door te waken over de kwaliteit van de zintuiglijke indrukken. Een buitensluiten van ‘de grote mensen wereld’ (heb je het al gehoord?’). Een mooie goed verzorgde omgeving, voeding die van biologische kwaliteit is, speelgoed van natuurlijk materiaal en niet al teveel uitgevormd zodat er voldoende ruimte is voor fantasievol spel, niet teveel speelgoed, geen radio of andere geluidsinstallatie maar het zelf zingen van liedjes en het rustig, zingend toespreken van de kinderen zijn aspecten hiervan. Vanuit onze pedagogiek ligt het accent op de ontwikkeling van de lichaamsgerichte zintuigen: de tastzin, de levenszin, de bewegingszin en de evenwichtszin. Door deze zintuigen ervaren kinderen een fundamentele relatie tussen hun lichaam en hun omgeving.
Alle activiteiten worden in een huiskamersfeer aangeboden, zodat kinderen zich snel “thuis” voelen.
Kinderen waarbij de ontwikkeling niet vanzelfsprekend verloopt, worden in Het Peuterhuis goed gevolgd. Kinderbesprekingen en oudergesprekken zorgen dat er op korte termijn een passend antwoord gegeven kan worden op de specifieke vraag die dit kind met zich meebrengt. Belangrijk hierbij is om samen met ouders om het kind heen te staan om samen te kijken wat een gerichte begeleiding voor het kind kan betekenen binnen de groep. Voor peuters betekent dit dat ze niet in een uitzonderingspositie terecht komen en samen met de anderen peuters van Het Peuterhuis hun eigen ontwikkeling, in eigen tempo kunnen volbrengen.
Opvoeden is een wisselwerking, een uitwisseling tussen de volwassene en het kind. Wat vraagt dit kind van mij, hoe kan ik het helpen in zijn ontwikkeling, is de weg van groot naar klein. De openheid en de onbevangenheid van het jonge kind zelf kan ons hierbij leren en maakt het kleine groot.
Lees meer in ons pedagogisch beleidsplan en activiteitenplan.